روزگاری جاده بودم،

روزگاری جاده بودم،

جاده ای غرق تردد،

جاده ای که از رفت و آمد، لحظه ای خالی نمی شد،

من که بسیاری رفیقان را به آبادی رساندم،

عاقبت خود مندم و ویرانه تنهایی خود….