که در انتظار تعبیرش نبودی،

خوابی شیرین

که در انتظار تعبیرش نبودی،

بارانی

که دانه دانه تمیز می‌شود

و روی گونه‌ی من می‌نشیند،

کاسه‌یی از صدف که فرشتگانش پاک کرده‌اند

تا از لبخندت پر شود.

این جایی تو

در آتش دست‌های من

و تشنه و بی‌امان می‌باری

می‌باری

و تسکینم می‌دهی