چمدانت را بستـے اما
هَـــوایت را
جمع نڪرده ، رفتـے !
هر طرف ڪہ مـے چرخم
سر از خاطرات تـــو در مـے آورم ؛
چـہ آسان
بـہ عنکبوت ها سپردے
آشیانــہ مان را...!
حالا هر بهار ڪہ تنهایـے ام را مـے تڪانم
گرد و خاڪ تلخـے بـہ پا مـے ڪنند
خاطـــره ها...
ڪاش با آمدنت
برگِ لحظه هاے مُــرده را
از ڪوچـہ ے ساعت ها
جــمع مـے ڪردے...