آدمی که نصفه نیمه می آید

آدمی که نصفه نیمه می آید
مسافری ست که قرار است برود
من از صدای پایش می فهمم
و لحن وارفته دوستت دارم گفتنش

چمدانی که به یک بهانه بسته میشود
با هزاران بوسه باز نخواهد شد
 
چشم باز می کنی و می بینی از ستونی که به آن تکیه دادی آجری مانده و گرد و غباری

گاهی رها کردن معجزه ای ست دیر هنگام
فریب خورده دلتنگی های گاه و بیگاه

مهمانپذیر بین راه نباش ,
مقصد باش...