این ساعت، این هوا،‌

این ساعت،
این هوا،‌
این فصلِ زیبا،
نیازی نیست دلیلی برایِ غصه خوردن پیدا کنید.
هرکه رفت خدا به همراهش،
دستِ خودتان را بگیرید و خود را به یک قدم زدن در این هوایِ یک نفره دعوت کنید،
باور کنید بستنی خوردن با خودتان در این هوا ،
شکلک در آوردن برایِ بچه هایِ توی کوچه،
بیرون آوردنِ لباس هایِ قدیمی که در جیبش پولِ خورد باشد،
آشِ رشتهء خانهء مادربزرگ،
همه و همه به فکر و خیالِ کسی که حتی لیاقتِ دوست داشتن را نداشت ارجحیت دارد...