سلام ِمحبوب ِپاییزی ِام

سلام ِمحبوب ِپاییزی ِام
که رونق ِفصل زرد ِمن
رویش ِنگاه توست بر متن زندگی
و انعکاس ِبارانی ِمهربانی ات
بر التهابِ نبودن ها

چه فرق میکند بهار باشد یا زمستان
مهم بودن توست
وآن عطر یاس گون ِچکیده از لبخندت
و آن صمیمیت ِمنتشر در نگاهت

مهم حضور ِپراز آرامش توست
وقتی صبورانه دل میدهی به
حرفهایم
و همصدا میشوی با سکوتم

همدم ِاوقات ِروشنایی ام
دست هایت را از تنهایی ام نگیر
دلم از تاریکی های بی تو
دلگیر ست ...