سلام ِمحبوب ِپاییزی ِام
که رونق ِفصل زرد ِمن
رویش ِنگاه توست بر متن زندگی
و انعکاس ِبارانی ِمهربانی ات
بر التهابِ نبودن ها
چه فرق میکند بهار باشد یا زمستان
مهم بودن توست
وآن عطر یاس گون ِچکیده از لبخندت
و آن صمیمیت ِمنتشر در نگاهت
مهم حضور ِپراز آرامش توست
وقتی صبورانه دل میدهی به
حرفهایم
و همصدا میشوی با سکوتم
همدم ِاوقات ِروشنایی ام
دست هایت را از تنهایی ام نگیر
دلم از تاریکی های بی تو
دلگیر ست ...
زیبایی ها را چشم میبیند و مهربانی ها را دل !
چشم فراموش میکند اما دل هرگز !
پس بدان که تا زمانی دل زنده است
فراموش نخواهی شد …