رونالدو و کابوسی که از تیم ملی پرتغال به رئال مادرید رسیده است

رونالدو و کابوسی که از تیم ملی پرتغال به رئال مادرید رسیده است
ورزش > فوتبال جهان - این روز ها کریس رونالدو در ترکیب رئال خیلی تنها به نظر می رسد.

احسان خراسانی - خبرگزاری خبر آنلاین؛ شاید وجود کریس رونالدو پر باشد از صفاتی که همه را یاد نقش اول فیلم های قهرمانانه می اندازد. صفاتی مثل جنگجو بودن رونالدو و میل سیری ناپذیرش به بی نهایت. اما زمین فوتبال هیچ گاه مثل یک صحنه فیلم نخواهد بود. با اینکه هنوز هم هستند کسانی که در همه حال از رونالدو انتظار دارند که گلزنی کند و بهترین باشند. حتی اگر از آسمان سنگ ببارد، خیلی ها هستند که انتظار دارند رونالدو سنگ ها را دریبل بزند و به دروازه حریف برسد! ولی اینکه خواب و رویا نیست. البته که شاید خود رونالدو باعث بالا رفتن انتظارات شده است. همان کسانی که انتظار بهترین بودن در هر حالت از رونالدو را دارند، یاد دفعاتی می افتند که ستاره محبوبشان کار هایی انجام داده که انگار در خواب و رویا آنها را دیده اند. همین باعث می شود که یک روز بد بودن رونالدو امری بسیار غیر طبیعی به نظر برسد. این فصل از آن فصل هایی است که تنهایی رونالدو در خط حمله رئال به شدت حس می شود. از همان شروع فصل و حضور بد یمن بنیتز تا همین اخیرا که زیدان روی کار آمده است. چیزی که در میمیک صورت فوق ستاره پرتغالی رئال مادرید بار ها مشاهده شده است. اعتراض رونالدو به هم تیمی هایش و فریادی که او از درون بابت این تنهایی می زند. مصدومیت های گرت بیل و روی فرم نبودن کریم بنزما در اکثر هفته های این فصل باعث شده تا رونالدو خیلی کم نزدیک به آن رونالدوی همیشگی باشد. هر چند او هنوز یکی از بهترین گلزنان لالیگا است و با 22 گل پشت سر سوارز 25 گله قرار دارد و مثلث هجومی حریف را مجاب می کند برای عقب پرت کردنش هر کاری انجام دهند. از طرف دیگر حضور در صدر جدول گلزنان لیگ قهرمانان اروپا با 12 گل و شکستن رکورد بیشترین گل زده در دور گروهی این مسابقات، هنوز خیلی ها را محو رونالدو نگه داشته است. ولی با وجود همین آمار باز هم عملکرد رونالدو بار ها مورد انتقاد رسانه ها قرار گرفته است. خیلی ها تعداد پاس های اشتباه او در بازی های اخیر را یک ضعف اساسی می دانند ولی کسی هنوز به عمق تنهایی او در خط حمله رئال نپرداخته است. هضم این تنها شدن در تیم باشگاهی می تواند برای رونالدو یک کابوس باشد. چرا که او همین شرایط را در تیم ملی پرتغال دارد و سال هاست یکه و تنها برای موفقیت کشورش تلاش کرده است اما هرگز نتوانسته یک قهرمانی یا یک موفقیت بزرگ برای پرتغال بیاورد. البته که او تنها نمی تواند همه کار کند. شاید همان رده چهارمی در جام جهانی 2006 تنها افتخار رونالدو با پرتغال در کارنامه او باشد. چون جام های جهانی 2010 و 2014 به بدترین شکل ممکن برای او به پایان رسید و بعید است که این نسل از بازیکنان سطح پایین پرتغال در دو جام جهانی آینده که رونالدو وعده داده در آنها حاضر خواهد بود، همراه با افتخار خاصی باشد. پس رونالدو باید همه تلاش و فکر خودش را متمرکز رئال مادرید کند تا به توپ طلای چهارم نزدیک تر شود. چیزی که این روز ها در رئال رونالدو را آزار می دهد، همین تنهایی است. نبود بیل و بنزما و گاها حضور بازیکنانی مثل واسکز و خسه که اصلا نمی توانند مکمل های خوبی برای کریس رونالدو باشند، هم برای رئال و هم برای ستاره پرتغالی این تیم مشکل ساز شده است. بازی مقابل اتلتیکو نمود واضح این تنهایی رونالدو در ترکیب رئال بود. او 90 دقیقه فقط دوید اما همه اعتراض های او را هم دیدند و فهمیدند که تنها بودن چقدر او را آزار می دهد. اولین شکست زیدان با رئال که اتفاقا در دربی بزرگ مادرید هم رقم خورد، علاوه بر از دست رفتن قهرمانی هشدار دیگری هم به کادر فنی رئال داد. که اگر کهکشانی ها به دنبال کسب اوندسیما هستند، نباید این را فقط از رونالدو بخواهند. چون در فوتبال امروز هیچ تیمی نمی تواند کاملا متکی به یک فرد باشد. حتی اگر آن فرد رونالدویی باشد که می تواند اکثر غیرممکن ها را ممکن کند، باز هم زیدان و دستیارانش باید هر چه سریع تر این مشکل را حل کنند و ستاره پرتغالی خط حمله تیمشان را از این تنهایی درآورند. شاید بازگشت گرت بیل به ترکیب رئال بتواند کمک ویژه ای به زیدان در حل این مشکل باشد. البته که روی فرم آمدن بیل هم نیازمند زمان است و رئال هم در برهه حساسی از لیگ قهرمانان اروپا قرار دارد. پس الان برای مادریدی های کم حوصله فقط همین مهم است که در زمین یک تیم شایسته اسم رئال مادرید ببینند. چیزی که در دوران بنیتز اصلا دیده نشد و آنها انتظار ساختن چنین تیمی را از زیدان دارند.

41257