وبلاگ شاهین
بهترین وبلاگ شاهینوبلاگ شاهین
بهترین وبلاگ شاهینبه خیر اوست ولی شر حساب خواهد شد
به خیر اوست ولی شر حساب خواهد شدگل است و وقت نوازش خراب خواهد شد
چقدر شرم در او وقت خنده شیرین است
که قند توی دل آدم آب خواهد شد
دمی که وا شود اخمش ز هم دو ابرویش
چو شاه بیت غزل های ناب خواهد شد
رخ اش همین که بیافتد درون فنجانم
در آن هر آنچه که باشد شراب خواهد شد
هوا اگرچه پر از ابرهای تیره شده
همین که سر برسد آفتاب خواهد شد
برای من به بزرگی رسیده از این رو
به اسم کوچک از این پس خطاب خواهد شد
جواد منفرد
سخت است که معتاد نگاهی شده باشی
سخت است که معتاد نگاهی شده باشیدیوانه ی چشمــان سیاهی شده باشــی
اینکــه پســر رعیت ده باشی و آنوقت-
دلداده ی تک دختر شاهـی شده باشـی
در پیچ و خم عشق به سختی به در آیی -
از چاله،، ولی راهی چاهی شده باشی
از دور تو را محکم و چون کوه ببینند
در خویش شبیه پر کاهی شده باشی
مانند دلیری که به دستش سپری نیست
بازیچه ی دستان سپاهی شده باشی
یـک عُمر بجنگی و در آخــر نتوانـی -
تا نااامزد آن که بخاهی شده باشی
سخت است که ماه تو سراغ تو نیایـد
آنگاه که در حوضچه ماهی شده باشی
کنعان محمدی
قول دادم به خودم غصه تراشی نکنم
قول دادم به خودم غصه تراشی نکنمفکر این را که تو باشی و نباشی نکنم
فکر این را که تو هر روز بیایی سر ظهر
روی گلدان دلم آب بپاشی نکنم!
حوض این خاطره را گرچه پر از گِل شده است
قول دادم به خودم بعد تو کاشی نکنم!
من پر از زخم جگرسوزم و باید بروم
که تو را اینهمه درگیر حواشی نکنم
?
امشب افسوس نشد بر سر قولم باشم
نشد از فاصله ها غصه تراشی نکنم
گر تفنگی برسانند به من، نامردم
تا سحر مغز خودم را متلاشی نکنم!
زهرا شعبانی
باید در امتداد باد گیسو رها کنی
باید در امتداد باد گیسو رها کنیمضمون شعر تازه ای از نو بنا کنی
دستی به چین دامن و دستی به روسری
اینگونه باد را به خودت مبتلا کنی
این واژه های لال غزل پس نمی دهند
با شورشی دوباره مگر کودتا کنی
جان را به یک کرشمه ی تو نقد میکنم
گیرم در این معامله با ما ربا کنی
سمفونی سکوت مرا نت به نت بخوان
تا بغض های کال غزل را صدا کنی
خورشید بی نشان، طلوعی دوباره کن
شاید مرا ز شب گریه هایم جدا کنی..
خلیل فاطمی
در خیالات خودم در زیر بارانی که نیست
در خیالات خودم در زیر بارانی که نیستمی رسم با تو به خانه،از خیابانی که نیست
می نشینی روبه رویم خستگی در میکنی
چای می ریزم برایت توی فنجانی که نیست
باز میخندی و میپرسی که حالت بهتر است؟
باز میخندم که خیلی...!گرچه میدانی که نیست
شعر میخوانم برایت واژه ها گل می کنند
یاس و مریم می گذارم توی گلدانی که نیست
چشم می دوزم به چشمت،می شود آیا کمی
دست هایم را بگیری بین دستانی که نیست؟
وقت رفتن می شود با بغض می گویم نرو
پشت پایت اشک می ریزم در ایوانی که نیست
میروی و خانه لبریز از نبودت میشود
باز تنها میشوم با یاد مهمانی که نیست
#
رفته ای و بعد تو این کار هر روز من است
باور اینکه نباشی کار آسانی که نیست
بیتا امیری
می خواهم و می خواستمت تا نفسم بود
می خواهم و می خواستمت تا نفسم بودمی سوختم از حسرت و عشقِ تو بَسَم بود
عشق تو بَسَم بود که این شعله بیدار
روشنگرِ شبهای بلندِ قفسم بود
آن بختِ گُریزنده دمی آمد و بگذشت
غم بود که پیوسته نفس در نفسم بود
دست من و آغوش تو ! هیهات ! که یک عمر
تنها نفسی با تو نشستن هوسم بود
بالله که بجز یادِ تو ، گر هیچ کسم هست
حاشا که به جز عشق تو گر هیچ کسم بود
لب بسته و پر سوخته ، از کوی تو رفتم
رفتم ، بخدا ، گر هوسم بود بَسَم بود !
"فریدون مشیری"
دل من تنگ تو شد، کاش که پیدا بشوی
دل من تنگ تو شد، کاش که پیدا بشویکه بیایی و در این تنگیِ دل جا بشوی
تو فقط آمده بودی که دل از من ببری؟
بروی، دور شوی، قصه و رویا بشوی؟
انقلابی شده در سینه ی من، فتنه ی توست
سبزیِ چشم تو باعث شده رسوا بشوی
من پس انداز دلم را به تو دادم که تو هم
بیمه ی عمر دلم روز مبادا بشوی
غرق عشق تو شدم، بلکه تو شاید روزی
دل به دریا بزنی، عازم دریا بشوی
حیف ما نیست که یک زوج موفق نشویم؟
حیف از این نیست که تو این همه تنها بشوی؟
نم باران، لب دریا، غم تو، تنگ غروب
دل من تنگ تو شد، کاش که پیدا بشوی
"احسان نصری"
وقتی تورا از این دل تنگم خدا گرفت
وقتی تورا از این دل تنگم خدا گرفتبا من تمام عالم و آدم عزا گرفت
شب های بی تو ماندن و تکرار این سؤال :
این دلخوشی ِساده ی ما را چرا گرفت؟
درچشم های تیره ی تو درد خانه کرد
در چشمهای روشن من غصّه پا گرفت
هی گریه پشت گریه و هی صبر پشت صبر
هر کس شنید قلبش از این ماجرا گرفت
بعد از تو کار هر شب من جز دعا نبود
هی التماس و گریه و هی نذر....تا گرفت
حالا که آمدی چه قَدَر تلخ و خسته ای
اصلا! خدا دوباره تو را داد ؟یا...گرفت؟
بیتا امیری
دلم شکسته و اوضاع درهمی دارد
دلم شکسته و اوضاع درهمی داردو سالهاست برای خودش غمی دارد
تو در کنار خودت نیستی نمی دانی
که در کنار تو بودن چه عالمی دارد
نه وصل دیده ام این روزها نه هجرانت
بدا به عشق که دنیای مبهمی دارد
بهشت می طلبم از کسی که جانکاه است
کسی که در دل سردش جهنمی دارد
گذر کن از من و بار دگر به چشمانم
بگو ببار اگر باز هم "نمی" دارد
دلم خوش است در این کار وزار هر "بیتی "
برای خویش "مقام معظمی" دارد
برام مرگ رقم می زنی به لبخندت
که خنده ی تو چه حق مسلمی دارد
فرامرز عرب عامری
می خندم اما چشم هایم رنگ غم دارد
می خندم اما چشم هایم رنگ غم داردباشم.. نباشم.. واقعا دنیا چه کم دارد؟
از زندگی چیزی به غیر از غم نصیبم نیست
دنیا برایم بدبیاری پشت هم دارد
از حال و روز واژه هایم باخبر باشد
مانند من هر کس که دستی در قلم دارد
وقتی به یادت موی خود را شانه خواهم زد
از آینه می پرسم آیا دوستم دارد؟
سنگ است پیش پای لنگ عاشقان آری
این راه ناهموار صدها پیچ و خم دارد
امروز هم بارانی ام مانند روز قبل
وقتی که دلتنگم دلم میل حرم دارد
سیدعلیرضا_جعفری
عوض کردم به جایت آب تنگ و خاک گلدان را
عوض کردم به جایت آب تنگ و خاک گلدان راو جارو می کشم این کوچه ی رو به خیابان را
شبیه پنجره هر صبح روی من به تو باز است
نوازش می کنم با بوسه ام گل های ایوان را
هوای خانه ام را مه گرفته، قطره های اشک
شبیه آب دریا شور کرده چای فنجان را
کجایی تا ببینی پا به پای ام ابر می گرید
به روی سقف خانه می نوازد "باز باران" را
نمی دانی چه رنجی می کشم در کنج تنهایی
مگر روزی بخوانی خط به خط دیوار زندان را
لبم خشکید از بی مهری و قلبم ترک برداشت
نمی پرسد کسی این روزها حال بیابان را
سیدعلیرضا جعفری
یک شهر را دیوانه با پیراهنت کردی
یک شهر را دیوانه با پیراهنت کردیلیلا چرا پیراهن زیبا تنت کردی ؟ !
فرعون شهرم ، دل به دریا زد همان شب که
جادوگری با چشم های روشنت کردی
تو دخت چنگیزی که ما را مثل نیشابور
آواره ی دیوار چین دامنت کردی
من بچه بودم ، خوب و بد قاطی شد از وقتی
شوری به پا آن شب تو با رقصیدنت کردی
ما دست کم ، یک کوچه با هم رد پا داریم
یادی اگر از پرسه های با مَنَت کردی
دریا بیا ، آغوش شهر ساحلی باز است
ساحل نمیداند چه با پاروزنت کردی
بانو ! نمیگویی خدا را خوش نمی آید !؟
یک شهر را دیوانه با پیراهنت کردی
محمد سعید مهدوی
می خواهم از نگاه تو هر اتفاق را
می خواهم از نگاه تو هر اتفاق راهر اتّفاق تازه و دور از فراق را
امروز در پیاله ی رنگین کمان بریز
باران نوبهاری این اشتیاق را
با چشم خود به قهوه ی تلخم شکر بریز
روشن کن از شرار محبّت اجاق را
ای روشنای سبزه و مهتاب، می شود
خاموش کرد با تو چراغ نفاق را
جاری شو ای صلابت هفت آسمان عشق
بشکن غرور بی سبب باتلاق را
تا از خیال عشق گذشت این «قصیده»ها
عطر «غزل» گرفت هوای اتاق را
ای ساده تر ز حادثه ی «دوست داشتن »
می جویم از نگاه تو هر اتّفاق را
مصطفی مهیمنی
درد من را بگذارید به شیدایی خویش
درد من را بگذارید به شیدایی خویشساغرم را بگذارید به اغوایی خویش
چه هراسی ست مرا درد دمادم بدهند؟
خو گرفته به غمم صرف شکیبایی خویش
عشق فرموده که رسوای جهانی بشوم
حال من را بسپارید به رسوایی خویش
همچو فواره که در اوج بیفتد ز غرور
در سقوطم ز نفس های تماشایی خویش
من همان خشت فرو ریخته از زلزله ام
که دگر نیست در اندیشه ی برپایی خویش
بعد مرگم بنویسید که عهدش نشکست
تا ابد ماند وفادار به تنهایی خویش
"مرتضی(اشکان)درویشی"
تو را آن گونه می‌خواهم که باغی باغبانش را
تو را آن گونه می‌خواهم که باغی باغبانش راشبیه مادر پیری که می‌بوسد جوانش را
تو را در یک شب بارانی غمگین سرودم که
نمی‌دانم زمانش را، نمی‌یابم مکانش را
من آن سرباز دلتنگم، که با تردید در میدان
برای هیچ و پوچ از دست خواهد داد جانش را
پریشانم شبیه پادشاهی خفته در بستر
که بالای سرش می‌بیند امشب دشمنانش را
تو در تقویم من روزی نوشتی دوستت دارم
از آن پس بارها گم کرده‌ام فصل خزانش را
پرستویی که با تو هم قفس باشد نمی ترسد
بدزدند آب و نانش را، بگیرند آسمانش را
تو ماهی باش تا دریا برقصد موج بردارد
تو آهو باش تا صیاد بفروشد کمانش را
من آن مستم که در می‌خانه‌ای از دست خواهد رفت
اگر دستان تو پر کرده باشد استکانش را
.
علی سلیمانی
زندگی کردن به عاشق ها نمی آید رفیق
حال ما با دود و الکل جا نمی آید رفیقزندگی کردن به عاشق ها نمی آید رفیق
روحمان آبستن یک قرن تنها بودن است
طفل حسرت نوش ما دنیا نمی آید رفیق
دست هایت را خودت "ها"کن اگر یخ کرده اند
از لب معشوقه هامان "ها" نمی آید رفیق
هضم دلتنگی برای موج‌ها آسان نیست
آب دریا بی سبب بالا نمی آید رفیق
یا شبیه این جماعت باش یا تنها بمان
هیچکس سمت دل زیبا نمی آید رفیق
.
سجاد صفری اعظم
گفته بودم همه جا وصف نگاه تو ولی
شاعری خسته ام از دست تو بیمار منمراوی چشم تو در این همه اشعار منم
گفته بودم همه جا وصف نگاه تو ولی
زخمی حادثه ی چشم تو این بار منم
میهمان شب و مهتابم و تا وقت سحر
همدم لب به لب بسته ی سیگار منم
کوه سنگی شده معبود من ای وای..اگر
دلخوش از عاطفه ی سنگی دیوار منم
بر سر کشمکش کشور آغوش تو آه
شاه بی خاصیّت بزدل قاجار منم
من همان کهنه ردیفم به خدا در غزلت
در خم قافیه هایی که نه انگار منم
بس کن از گردش این ثانیه ها هیچ نگو
نقطه ثابت این گردش پرگار منم
تو برو پابکش از شعر من و این غزلم
از خودم از تو و این فاصله بیزار منم
خسته از شعر من و این همه اصرار تویی
دلخور از حسرت یک ریزه ی دیدار منم
علی نیاکوئی لنگرودی
کاش بارانی ببارد قلب ها را تر کند
کاش بارانی ببارد قلب ها را تر کند
بگذرد از هفت بند ما، صدا را تر کند
قطره قطره رقص گیرد روی چتر لحظه ها
رشته رشته مویرگ های هوا را تر کند
بشکند در هم طلسم کهنه ی این باغ را
شاخه های خشک و بی بار دعا را تر کند
مثل طوفان بزرگ نوح در صبحی شگفت
سرزمین سینه ها تا ناکجا را تر کند
چترهاتان را ببندید ای به ساحل مانده ها
شاید این باران -که می بارد- شما را تر کند
جلیل صفربیگی
