وبلاگ شاهین
بهترین وبلاگ شاهینوبلاگ شاهین
بهترین وبلاگ شاهینمـــن برای
مـــن برایتنهــــــــــــــــا
نبـودن
آدم هـای زیـادی دور و بـرم دارم
آن چیــزی کـه ندارم
کسی برای «بـا هــــــــــــــــم بـودن» است ...
دلم خوش نیست، غمگینم
دلم خوش نیست، غمگینمکسی شاید نمی فهمد ...
کسی شاید نمی داند ...
کسی شاید نمی گیرد ...
مرا از دست تنهایی ...
تو فقط می خوانی شعری و ...
هم آهسته می گویی:
عجب احساس زیبایی ...!
تو هم شاید نمی دانی ...!
موهـاے سفیدے ڪہ لابلاے مـوهـایـماݧ
موهـاے سفیدے ڪہ لابلاے مـوهـایـماݧ
داریـم تـاواݧ حـرفهایـست ڪہ نمے تـوانـیم
بـزنیـم ولے بہ همہ مے گویـیم ارثیـسـت!اگـر
عقـل امـروزم را داشتـم ڪارهاےدیـروزم را
نمیڪردم ولے اگـرڪارهـاےدیـروزم را
نمےڪردم عقـل وتـجربه ےامروزم را
نداشتم!خوشبـختے یہ مشتے ازلحـظاتہ
یہ مشـت ازنقـطہ هاے ریـز،ڪہ وقتے
ڪنارهـم قـرارمے گیـرن،یہ خط رو
میـسازن بہ اسـم"زنـــــــــــــدگـــــــے"
همیشه در من
همیشه در من
اندوهى بود
به جا مانده از حرف هایى
که نتوانسته بودم
تمامى آن ها را بر زبان بیاورم
تو ماهی و من ماهی این برکه ی کاشی
تو ماهی و من ماهی این برکه ی کاشی
اندوه بزرگی ست زمانی که نباشی
آه از نفس پاک تو و صبح نشابور
از چشم تو و حجره ی فیروزه تراشی
پلکی بزن ای مخزن اسرار که هر بار
فیروزه و الماس به آفاق بپاشی
ای باد سبک سار مرا بگذر و بگذار
هشدار که آرامش ما را نخراشی
هرگز به تو دستم نرسد ماه بلندم
اندوه بزرگی ست چه باشی، چه نباشی
با همـــه بی ســــرو سامانــیم
با همـــه بی ســــرو سامانــیم
باز به دنــبال پـــــریـــشانــیم
طاقت فرسودگی ام هیچ نیست
در پی ویـــران شدنی آنی ام
آمــده ام بلکه نــــگاهم کنـــی
عاشـــق آن لحظه ی توفانیم
دل خوش گرمای کسی نیستم
آمــــده ام تا تو بســـــوزانیم
آمــــده ام باعطـــش سال ها
تا تو کمی عشــــق بنوشانیم
ماهـی بــرگشته زدریا شــــدم
تا تو بگـــیری وبمیــــرانی ام
خوب ترین حادثه می دانم ات
خوب تـــرین حادثه می دانیم ؟
حرف بـــزن ابِر مرا باز کن
دیـــر زمانیست که بارانی ام
حرف بزن حرف بزن سال هاست
تشنه یک صحبت طولانی ام....
محبوب دل
آخر روزیدلت را خواهم برد
اگر بار سفر بندی
اگر تا سرزمینی دور
بگریزی
بدنبالت
پروانه خواهم شد .
راه گریزی نیست
بیا
محبوب دل من شو ....
دلم پر پر میزند
ای از یــاد بـــرده مراهنوز هــــم
باران که میـــبارد
دلم تنـــها
به خاطـــــره ی تو
ســـر میزند
دستــــهایم فقط
به دستــــهای تـــو
پل مـــیزند
مانـــده در گذشـــته ای دور
فاصـــله را بردار
هنـــوز هم دلــــم
برای دیــــدن تو
پــر پـــر مــــیزند
شمس لنگرودی
خلاصه بهاری دیگر
بی حضور تو
از راه می رسد
و آن چه که زیبا نیست
زندگی نیست
روزگار است...
از شمس لنگرودی
تمام غم هایت
تمام غم هایت را به جان میخرم
تو فـقـط صــــدای خنـــده هـایـــــت را
به کســــــی نــفــروش..!!!
نوبت بازی با تو
کنــارت هستند : تــا کی ؟؟
تا موقـعی که به تـــو احتیاج دارند!!
از پیشت میـرن یـک روز : کــدوم روزا ؟؟
وقتی کســی جــای تــــو رو گرفـت !!
دوسـتـت دارنـد : تا چــه موقــع ؟؟
تا موقعی که کسی دیــگر را برای دوســت داشتن پیــدا کنند!!
میگویید عاشقت هست : نــه عزیزم برای همیشه نه!!
فقط تا موقعی عاشـقـت هست که نوبـت بازی با تـــو تمام شود!!!
قانعم
قـــانــعــــم...
تــــو قسمت مــن نبــودی!!
مــال مـــردم بــــودی!!
قربــون دلــم بــرم که مـال مـردم خــور نیـــست!!!
بال و پر
پــــروانــه مــن
آن کس که شکست بـــال پــرواز تــو را
مـی دانست که خاطـرات پــرواز تــو را خواهــد کشت
ولی خبــر نــداشت که تــو خــدایی مهربــان داری
که خودش بــال و پــرت خواهــد شــد...
وفاداری
وفـــــا داری
یــک کــار خــود آگــاهــانـه نـیـسـت
اگـر یـک کـسی را واقـعـا دوسـت داشـتـه بـاشـی
خـود بـه خـود بـه او وفـــادار مـی مـانــی!!!
ضبط
ضـبـط میـکـنـم تــمـام حــرفـهـایـت را
نـــه بـرای روزهـای بـی تــو بــودن
صـدایـت آنـقـدر آرامم میـکـنـد
کـه یـادم میـرود بـایـد نـفـس بـکـشــم!!!
دوست میدارم که با خویشان خود بیگانه باشم
دوست میدارم که با خویشان خود بیگانه باشمهمدم عقلم چرا همصحبت دیوانه باشم
دل به هر کس کی سپارم من در دلها مقیم
تا نتوانم شمع مجلس شد چرا پروانه باشم
آزمودم آشنایان را فغان از آشنایی
آرزومندم که با هر آشنا بیگانه باشم
مرغ خوشخوانم وگر در حلقه زاغان نشینم
کی توانم لحظه ای در نغمه مستانه باشم
مردمی گم شد میان آشنایان از تو پرسم
با چنین نامردمان بیگانه باشم یا نباشم مهدی سهیلی
شبی آغوش روی ِ سایه ات وا کرده ای هرگز؟
شبی آغوش روی ِ سایه ات وا کرده ای هرگز؟خودت را اینهمه دلتنگ معنا کرده ای هرگز؟
دلت کرده هوای ِ سالهای ِ دور ِ خوشبختی؟
دوباره کفشهای ِ کودکی پا کرده ای هرگز؟
پس از عمری سراغ از خود گرفتن ها از این و آن
خودت را از سفر برگشته پیدا کرده ای هرگز؟
شبیه ِ خود کسی را دیده ای در چارچوب ِ در؟
خودت را تنگ در آغوش ِ خود جا کرده ای هرگز؟
خوشآمد گفته ای با ذوق و لرزیده دلت از شوق؟
بفرمـــا تو و هی این پا و آن پا کرده ای هرگز؟
اتاقی دنج ِ تنهایی، چه خوشحالم که اینجایی
میان ِ گریه هایت جشن برپا کرده ای هرگز؟
تو هم مثل ِ منی انگار، تنها همدمت دیوار
گله از بی وفایی های ِ دنیا کرده ای هرگز؟
شماره داده ای وقت ِ خداحافظ ؟ به زیر لب :
" بیا از این طرفها باز " نجوا کرده ای هرگز؟
به رسم ِ یادگاری، عاشقانه زیر ِ شعرت را
تو هم مانند ِ من با بغض امضا کرده ای هرگز؟
کنار ِ صندلی ِ خالی و یک زیر سیگاری
دو فنجان چای ِ یخ کرده تماشا کرده ای هرگز؟
شب است و باز باران پشت ِ شیشه ساز رفتن زد
خودت را بدرقه تا صبح ِ فردا کرده ای هرگز؟
شهراد میدرى