او رفت و انتظارش باقیست

او رفت و انتظارش باقیست

پشت قدمش عبور اشکم جاریست

ای کاش بداند که پس از او عمری

در خلوت من همیشه جایش خالیست

همه چیز آرام است

همه چیز آرام است

دل من استثناست . . .

گاهی خلوت دوست را به هم بریز تا بداند که تنها نیست ....

گاهی خلوت دوست را به هم بریز تا بداند که تنها نیست ....

این مرام ماست ......

که در وجود دوست خانه ای داشته باشیم حتی به مساحت یک یاد.....

نیمی از یادت را به تمامی دنیا نخواهم داد ...
 بی آنکه بخواهم به یادم باشی !!!

به بعضی ها

شعر : الفبا ... شاعر : شمس لنگرودی

الفبا برای سخن گفتن نیست
برای نوشتن نام توست
اعداد ...
پیش از تولد تو به صف ایستادند
تا راز زادروز تو را بدانند
دست‌های من
برای جست و جوی تو پیدا شدند
دهانم
کشف دهان توست
ای کاشف آتش
در آسمان دلم توده برفی است
که به خنده‌های تو دل بسته است

شمس لنگرودی

دلم کوچک است

دلم کوچک است

کوچکتر از باغچه پشت پنجره...

اما آنقدر جا دارد تا برای کسی که دوستش دارم

نیمکتی بگذارم،برای همیشه

سعی نکنید...

پروردگارا

هرگز نگذارید

عشق ورزیدن را از کویر بیاموزیم

اگر از دست دادن عشقی با دلیل باشد

قوی بودن

هوا خوب یا بد فرقی ندارد

هوا خوب یا بد فرقی ندارد!

ما با هوای کسانی که دوستشان داریم نفس میکشیم..