وبلاگ شاهین
بهترین وبلاگ شاهینوبلاگ شاهین
بهترین وبلاگ شاهینگاهـی حجم دلتنگی هایم
گاهـی حجم دلتنگی هایم
آن قدر زیاد میشود
که دنیا
با تمام وسعتش
برایم تنگ میشود ...
... دلتنگم...
دلتنگ کسی که
گردش روزگارش به من که رسید
از حرکت ایستاد...
دلتنگ کسی که دلتنگی هایم را ندید...
دلتنگ خودم...
خودی که مدتهاست گم کـرده ام ...
ای موج نو روییده ز دریای من به کدامین ساحل
ای موج نو روییده ز دریای من به کدامین ساحلالتماس می کنی؟
که این ساحل هرگز التماس تو را پاسخی نمی دهد
و دست نیازت را به سادگی رد می کند
قبل از تو هزاران موج سوی این ساحل روان کرده ام
دریغا حتی ماسه ای هم جواب نگرفتم
سر موج ها را آنقدر بر سنگهای ساحل کوفته ام
که دیگر نای تکان خوردن ندارند
کنون زان خروش تنها آرامشی به جا مانده
شوق وصال رفته تنها حسرت به جا مانده
گر دریا می دانست ساحل عاشقش نیست
هرگز امواجش را برای او فدا نمی کرد
و به قایقی که ساده دل دریا می سپارد بسنده
می کرد
و امواج را برای نوازش قایق می فرستاد
دیگر فدای ساحل بی احساس نمی کرد
افسوس که من دریایی تنهایم
حتی قایقی شکسته هم زما یاد نمی کند
تنهایی تنها یار من است
چه کنم گر قانع به تنهایی نباشم
روزگار به دریای دلم چنین تقدیر کرد
حسرت قایق عشق را بر من ابدی کرد
در این دلتنگی بی مرز
در این دلتنگی بی مرزامان از داغ تنهایی
امان از شرم شب هایی که می سوزد
اما
نمی سازند
و لبهایی که می دوزند آنها را به هم
در رنج و بی تابی
چه رنگی دارد این شبهای تنهایی
هیچکس ویرانی ام را حس نکرد
هیچکس ویرانی ام را حس نکردوسعت تنهایی ام را حس نکرد
در میان خنده های تلخ من
گریه ی پنهانی ام را حس نکرد
در هجوم لحظه های بی کسی
درد بی کس ماندنم را حس نکرد
آنکه در آغاز با من بود
لحظه ی پایانی ام را حس نکرد
مـــن برای
مـــن برایتنهــــــــــــــــا
نبـودن
آدم هـای زیـادی دور و بـرم دارم
آن چیــزی کـه ندارم
کسی برای «بـا هــــــــــــــــم بـودن» است ...
دلم خوش نیست، غمگینم
دلم خوش نیست، غمگینمکسی شاید نمی فهمد ...
کسی شاید نمی داند ...
کسی شاید نمی گیرد ...
مرا از دست تنهایی ...
تو فقط می خوانی شعری و ...
هم آهسته می گویی:
عجب احساس زیبایی ...!
تو هم شاید نمی دانی ...!
شازده کوچولو پرسید
شازده کوچولو پرسید:
غمگین تر از اینکه بیایی و کسی از اومدنت
خوشحال نشه چیه ؟
روباه گفت :
بری و کسی متوجه رفتنت نشه ...
دیگر نمی خواهم بگیری دست سردم را
دیگر نمی خواهم بگیری دست سردم را
حتی نمی خواهم ببینی روی زردم را
آرام در فریاد خود مصلوب می مانم
خودآرزو کردم خروج و دین طردم را
ازاین سکوت و گوشه گیری خرده می گیری
حتما فراموشت شده هرکار کردم را
تو می کشی بیرون تمام مهره هایت را
می بازم وتا می کنم من تخته نردم را
در من به پاشد محشری کوهی به راه افتاد
پیوست درهم سطح دریاهای دردم را
چون رفتنم حتمی شده بربادخواهم رفت
دیگر نمی بینی غبارم خاک و گردم را
زهرا حبیبی
تقصیر خودم نیست
تقصیر خودم نیست
تو را که می بینم
هر چه از بر کرده بودم ، از برم می رود
تو را که می بینم
همه ی واژه ها نا گفته می مانند
تا همیشه چیزی برای با خودم تکرار کردن داشته باشم!
همه ی اینها تقصیر حرارت حضور توست
سنگینی هرم حضور تو را
پاسخی جز سنگینی سکوتم نمی یابم
تقصیر خودم نیست که تو را که می بینم
چیزی برای گفتن ندارم...
مهدیه لطیفی