هوای رویِ تو دارم. نمیگذارندَم!
مگر، به کوی تو این ابرها ببارندم
مرا که مست توام این خمار خواهد کشت
نگاه کن...که به دستِ که میسپارندم؟
مگر در این شب دیر انتظار عاشق کُش
به وعدههای وصالِ تو زنده دارندم
غمی نمیخورد ایام و جای رنجش نیست
هزار شکر که بی غم نمیگذارندم
سَری به سینه فرو بردهام مگر روزی
چو گنج گم شده زین کنج غم برآرندم
چه باک اگر به دل بی غمان نبردم راه
غم شکسته دلانم که میگسارندم
من آن ستارهٔ شبزندهدار امیدم
که عاشقان تو تا صبح، میشمارندم
چه جای خواب که هر شب محصلان فراق
خیال روی تو بر دیده میگمارندم
هنوز دست نشستهست غم ز خونِ دلم
چه نقشها که ازین دست مینگارندم
کدام مست، مِی از خون سایه خواهد کرد؟
که همچو خوشهی انگور میفشارندم...
هوشنگ_ابتهاج
...گاهی آنقدر تنها میشوی...
...که میان شلوغی های تنهایی ات گم میشوی...
....تنها میشوی....
...تنها مثل...
...برگ های زرد پاییزی...
از من عبور مے ڪنے و دم نمے زنے
تنها دلم خوش است ڪـہ شاید ندیدہ اے ...
وقتے ڪسے براے
نداشتـہ هایت بهانـہ میگیرد،
بهتر است او را هم نداشتـہ باشے
گاهـــے نداشــتن از داشتن بهتر است ...!