دلتنگ غزلهایی هستم که عاشقانه های تو را می سرود؛

نازنینم؛
دلتنگ غزلهایی هستم که عاشقانه های تو را می سرود؛
و ترانه هایی که یاد تو را زمزمه می کرد...!
آخ...!
آن پوزخند چیست که روی لبانت نشسته؟!
اصلا بگو بدانم؛دلتنگی از نگاه تو چیست؟
نه! بگذار من تعریفش کنم؛
که لحظه به لحظه با او دست به گریبانم!
دلتنگی،حال دل من است؛
که در هوای بی تو،خفگی را هر دم تجربه می کند!
گفتی هر چه می خواهی برایم ناز کن،خریدارم؛
اما نازم را که تاب نیاوردی هیچ،دست نوازشی هم بر سرش نکشیدی!
می دانی این دل،تو که نباشی،یتیم است!؟
کاش در این هوای آلوده به تنهایی؛
دلم را از تعطیلی درآوری!
کاش به سلامی...نه؛به نگاهی...نه؛
به یادش بخیری...
نفس...نفس... نفسم را تازه کنی؟!