همیشه در من
اندوهى بود
به جا مانده از حرف هایى
که نتوانسته بودم
تمامى آن ها را بر زبان بیاورم
تو ماهی و من ماهی این برکه ی کاشی
اندوه بزرگی ست زمانی که نباشی
آه از نفس پاک تو و صبح نشابور
از چشم تو و حجره ی فیروزه تراشی
پلکی بزن ای مخزن اسرار که هر بار
فیروزه و الماس به آفاق بپاشی
ای باد سبک سار مرا بگذر و بگذار
هشدار که آرامش ما را نخراشی
هرگز به تو دستم نرسد ماه بلندم
اندوه بزرگی ست چه باشی، چه نباشی
با همـــه بی ســــرو سامانــیم
باز به دنــبال پـــــریـــشانــیم
طاقت فرسودگی ام هیچ نیست
در پی ویـــران شدنی آنی ام
آمــده ام بلکه نــــگاهم کنـــی
عاشـــق آن لحظه ی توفانیم
دل خوش گرمای کسی نیستم
آمــــده ام تا تو بســـــوزانیم
آمــــده ام باعطـــش سال ها
تا تو کمی عشــــق بنوشانیم
ماهـی بــرگشته زدریا شــــدم
تا تو بگـــیری وبمیــــرانی ام
خوب ترین حادثه می دانم ات
خوب تـــرین حادثه می دانیم ؟
حرف بـــزن ابِر مرا باز کن
دیـــر زمانیست که بارانی ام
حرف بزن حرف بزن سال هاست
تشنه یک صحبت طولانی ام....
محبوب دل من شو ....
میترسم
بگویم
دوست َت دارم
کسی بشنود و
چشمی شور باشد
نگفته در دهانم
یخ بزند
عاشقانه هایم
از سکوتم
امـــا
تو بخـــوان هــــمه را
نیلوفرثانی
صدایـــــــم میـــــزد گلــــــم
گلـی بـــــودم در باغچه دلــــش
امــــــا او باغبـــــان عاشقـی نبـــود
گاهـــی سر میــــزد و دل میـــبرد
سالـــــها بعد دانستــــــم که مـن تنــــها نبـــودم
او باغبــــــــان گـــل های زیــــادی بـــود...
تمام غم هایت را به جان میخرم
تو فـقـط صــــدای خنـــده هـایـــــت را
به کســــــی نــفــروش..!!!
کنــارت هستند : تــا کی ؟؟
تا موقـعی که به تـــو احتیاج دارند!!
از پیشت میـرن یـک روز : کــدوم روزا ؟؟
وقتی کســی جــای تــــو رو گرفـت !!
دوسـتـت دارنـد : تا چــه موقــع ؟؟
تا موقعی که کسی دیــگر را برای دوســت داشتن پیــدا کنند!!
میگویید عاشقت هست : نــه عزیزم برای همیشه نه!!
فقط تا موقعی عاشـقـت هست که نوبـت بازی با تـــو تمام شود!!!
قـــانــعــــم...
تــــو قسمت مــن نبــودی!!
مــال مـــردم بــــودی!!
قربــون دلــم بــرم که مـال مـردم خــور نیـــست!!!
پــــروانــه مــن
آن کس که شکست بـــال پــرواز تــو را
مـی دانست که خاطـرات پــرواز تــو را خواهــد کشت
ولی خبــر نــداشت که تــو خــدایی مهربــان داری
که خودش بــال و پــرت خواهــد شــد...
وفـــــا داری
یــک کــار خــود آگــاهــانـه نـیـسـت
اگـر یـک کـسی را واقـعـا دوسـت داشـتـه بـاشـی
خـود بـه خـود بـه او وفـــادار مـی مـانــی!!!
ضـبـط میـکـنـم تــمـام حــرفـهـایـت را
نـــه بـرای روزهـای بـی تــو بــودن
صـدایـت آنـقـدر آرامم میـکـنـد
کـه یـادم میـرود بـایـد نـفـس بـکـشــم!!!
لایـق تـو کـسی نـیـسـت جـز آن کـسی کـه
تـو را انـتـخـاب مـیکـنـد نـه امـتحـان
تـو را نگـاه کـنـد نـه ایـنـکه بـبـیـنـد
تـو را حـس کـنـد نـه ایـنـکـه لـمـسـت کـنـد
تـو را بـسـازد نـه ایـنـکه بـسـوزانـد
تـو را بـخـنـدانـد نـه ایـنـکه بـرنـجـانـد
تـو را دوسـت بـدارد و بـدارد!!!
عـاشـق اون لحـظه ایـم کـه
بـا هیـجـان بـرام یـه چـیـزی رو تـعـریف مـیـکـنه
انــقــد مـیـون تـعریـف کـردن مـیخـنـده
کـه مـن هـیچی نـمیـفـهـمم
جـز صـدای خـنـده های شـیـریـنـش
صـدای خـنـده مـعـشـوق دلـنـوازتـریـن صـدای دنـیـاس!!!
مرا ببخش که ساده بودنم
دلت را زد...
مرا ببخش اگر عشق ورزیدنم
چشمانت را بست...
می روم تا آنان که تواناترند،
تو را به اوج بودنت برسانند...