بعضی ها هستن که یه جور خاص دوست داشتنین
یه جور عجیب دلنشینن.دست خودشونم نیست...
انگار خدا یه جور دیگه خلقشون کرده،مثلا ساعت ها کنارشون میشینی
و خسته نمیشی.اصلا سیر نمیشی از شنیدن صداشون.
وقت خداحافظی با این آدما یهو دلت میگیره و ته دلت میگی:
کاش بیشتر میموند.
اسمشو عشق نمیذارم.شاید یه دوست داشتن عجیبه که
هر کسی ممکنه حسش کنه.
من اسمشو "عزیز دل کسی بودن میذارم"
بعضیا عزیز دلت هستن،همونا که همیشه دلت قرصه که تا آخر عمر
با همون کیفیت کنارت هستن.
همونا که دلگیرت نمیکنن.همونا که دوست داشتنشون بی قید و شرطه.
در زندگی همه این بعضیا وجود دارن که اصلا نمیشه دوستشون نداشت
و من چقد این بعضیا رو دوست دارم