شب
تکرار بی نهایت ناگفته هاست .
شاید
تو هم
جایی در دوردست ها
ستاره ها را می شماری ...
#بهنام_محبی_فر
دل شما کاروانسرا نیست
نگذارید دیگران وسط دل شما
خستگی رابطه های قبلیشان را در کنند
اینجا برای از تو نوشتن هوا کم است
دنیا برای از تو نوشتن مرا کم است
اکسیر من نه این که مرا شعر تازه نیست
من از تو می نویسم و این کیمیا کم است
سرشارم از خیال ولی این کفاف نیست
درشعر من حقیقت یک ماجرا کم است
تا این غرل شبیه غزل های من شود
چیزی شبیه عطر حضور شما کم است
گاهی ترا کنار خود احساس می کنم
اما چقدر دل خوشی خواب ها کم است
خون هر آن غزل که نگفتم به پای توست
آیا هنوز آمدنت را بها کم است
پاییز
استاد دلتنگے ست
از خاطرات اویے ڪـہ ر؋ـتـہ
براے اویے ڪـہ ماندہ سنگ تمام میگذارد ...
ساعت شنی به من یاد داد
باید خالی شوی
تا پُر کنی کسی را،
دلی را، چشمی را، گوشی را....
خالی کنی خودت را از نفرت تا پُر کنی کسی را از عشق...
خالی کنی چشمت را از کینه تا پر شود چشمی از آرامش...
یادت باشد
ساعت شنی روزی می چرخد
و این بار این تو هستی که پُر میشوی
از آنچه خودت پُر کرده ای دیگران را....