زبان حال دلم را کسی نمی فهمد

زبان حال دلم را کسی نمی فهمد
 این کتیبه های ترک خورده
خواندنش سخت است

حلقه ی اشک را ..

حلقه ی اشک را ..
می اندازم دورِ چشم...
راه می افتم دوباره امشب..
با نیامدنت قرار گذاشته ام...!

من شکوفایی گلهای امیدم را

من
شکوفایی گلهای امیدم را
در رویاها می بینم
و ندایی که به من می گوید
"گر چه شب تاریک است
دل قوی دار
سحر نزدیک است"

دور از منی و هنوز هم روی لجی

دور از منی و هنوز هم روی لجی
چون آیینه ای و با من انگار کجی
چندیست که ورد شب و روزم این است
ای عشق اجی مجی لا ترجی

بعضی چیزها را نمی‌شود گفت.

بعضی چیزها را نمی‌شود گفت.
بعضی چیزها را احساس می‌کنید.
رگ و پی شما را می‌تراشد،
دل شما را آب می‌کند،
اما وقتی می‌خواهید بیان کنید می‌بینید که بی‌رنگ و جلاست.
مانند تابلوئیست که شاگردی از روی کار استاد ساخته باشد.
عینا همان تابلوست.
اما آن روح، آن چیزی که دل شما را می‌فشارد، در آن نیست.

اگه قلب کسیو شکوندی و

اگه قلب کسیو شکوندی و
اون همچنان مثل قبل
با ذوق و احترام باهات صحبت کرد ،
بهش اعتماد کن،
اون واقعا دوسِت داره...

رفت و بعد از رفتنش آن شب چه بارانی گرفت

رفت و بعد از رفتنش آن شب چه بارانی گرفت
بوته ی یاس کنار نرده ها جانی گرفت

خواستم باران که بند آمد بدنبالش روم
باد و باران بس نبود انگار، طوفانی گرفت

لحظه ای با شمعدانی ها مدارا کرد و رفت
از من بی دین و ایمان، دین و ایمانی گرفت

رفتنش درد بزرگی بود و پشتم را شکست
از دو چشم عاشقم اشک فراوانی گرفت

خسته و تنها رهایم کرد با رنج و عذاب
جان من را جان جانانم به آسانی گرفت

عاقبت هرگز نفهمیدم گناه من چه بود
از من نفرین شده امّا چه تاوانی گرفت

حالتی هست مرا با غم دلدار امروز

حالتی هست مرا با غم دلدار امروز
که ندارم سر برگ و سر دستار امروز

در حریم دلم از غیر نمی بینم گرد
بجز از آتش عشق رخ دلدار امروز

ناصحا منع مفرمای چو بینی مستم
لطف کن رو که ندارم سر اغیار امروز

بندهُ نفس و هوا، ره نتواند بردن
در رموز دل پر آتش احرار امروز

شمع سان تا نزنی در سر و جان آتش عشق
همچو شمعت نشود دیده پر الوار امروز

یک روز پراز آرامش

یک روز پراز آرامش
یک دل شادو بی غصه
یک زندگی آروم
وعاشقانه
ویک دعای خیر از
ته دل!
نصیب لحظه هاتون
روزتون شاد
 وپراز
یهویی های قشنگ

یه وقت هایی دلت می خواد یه پرانتز باز کنی؛

یه وقت هایی دلت می خواد یه پرانتز باز کنی؛



کسی که دوسش داری رو بذاری توش



بعد پرانتزو ببندی…



که مبادا دست احدالناسی بهش برسه!

دلم ز هر چه

دلم
ز
هر
چه
به غیر از تو بود
خالی ماند
                      
دراین سرا تو بمان ای که ماندگار تویی

داشـتنِ تو

داشـتنِ تو
یعنـی بروند به جهنــم ،
تمـــــامِ نداشـتن‌ها

لمس نفس هایــــت

#لمس نفس هایــــت

#ضربان قلبــم را
 
#به شمـــاره مےاندازد

#تـــــو آرام آرام نفس بکش

#من لحظـــه به لحظــــه

#دیوانه ات مےشوم..

توبهـــاری درآغوشم که می گیری

توبهـــاری
درآغوشم که می گیری
شکوفه میزنم

مُهـــــم نیســـــت

مُهـــــم نیســـــت
پیشـــم نیستی

چشمهایت را ورق بزن ...

چشمهایت را ورق بزن ...
شاید
در گوشه ای
از آن
مرا به یادگار کشیده باشی !

خاطرات را

خاطرات را
نمی شود تنها گذاشت
مثل بچّه ها
باید دستشان را گرفت
وگر نه گم می شوند

نبسته ام

شعرهای من بی تو

شعرهای من بی تو

لبخندِ یک گریه است

حـرفـــی نمــانــده . . .

حـرفـــی نمــانــده . . .

کــه بــا تـــو نگفتـــه بـاشـــم . . .

جــز سکـــوت . . .

کـــه هــر چــه بگــویـم . . .

تمــام نمـی‌شـــود . . .

رفاقت مثله سیبیله

بی شمارند آنهایی که، نامشان "آدم" است...
ادعایشان "آدمیت"...
کلامشان "انسانیت"...
رفتارشان "صمیمیت"...

من دنبال کسی میگردم که...
نه "آدم" باشد،
نه "انسان"،
نه "دوست"
و نه "رفیق صمیمی"...!!!
تنها...
"صاف" باشد و "صادق"...
پشت سایه اش "خنجری" نباشد برای "دریدن"...
هیچ نگوید...
فقط همان باشد که "سایه اش" می گوید...