وبلاگ شاهین
بهترین وبلاگ شاهینوبلاگ شاهین
بهترین وبلاگ شاهینیه وقت هایی دلت می خواد یه پرانتز باز کنی؛
یه وقت هایی دلت می خواد یه پرانتز باز کنی؛
کسی که دوسش داری رو بذاری توش
بعد پرانتزو ببندی…
که مبادا دست احدالناسی بهش برسه!
خورشید هر #صبح
خورشید هر #صبحیادآور این نکته است که
می شود از اعماق تاریکی
دوباره طلوع کرد
و شرطش داشتن امید است.
بهترین راه برای اینکه
بهترین راه برای اینکه با کسی احساس خوشبختی کنیم چیست؟این است که یاد بگیریم : چگونه به تنهایی احساس خوشبختی کنیم!
اینگونه حضور دیگران تنها یک گزینه خواهد بود نه یک ضرورت...
لمس نفس هایــــت
#لمس نفس هایــــت#ضربان قلبــم را
#به شمـــاره مےاندازد
#تـــــو آرام آرام نفس بکش
#من لحظـــه به لحظــــه
#دیوانه ات مےشوم..
به چه می اندیشی ؟نگرانی بیجاست ...
به چه می اندیشی ؟نگرانی بیجاست ...عشق اینجا
و خدا هم اینجاست ،
لحظه ها را دریاب زندگی در فردا نه
همین امروز است!!
مُهـــــم نیســـــت
مُهـــــم نیســـــتپیشـــم نیستی
زیبـاترین هندسـه زندگی
زیبـاترین هندسـه زندگیایـن اسـت که
پـلی از امیـد بسـازی
بالاتـر از دریـای نا امیـدی
می آیی؟
می آیی؟
می آیی یک شب
رو به آسمان دراز بکشیم
تو ماه را رصد کنی
من چشمان ماهت را؟
می آیی؟
می آیی گم شویم میان تاریکی شب
تو ستاره ها را بشماری
من گیسوان کهکشانی ات را؟
راستی
وسط رویا هایمان خوابت نبرد؟
چشمان ماهت را که ببندی
من و ستاره ها
باهم
خانه خراب می شویم
به چه مانند کنم موی پریشانِ تو را؟
به چه مانند کنم موی پریشانِ تو را؟
به دل ِتیره ی شب؟
به یکی هاله ی درد؟
یا به یک ابر سیاه
که پریشان شده و ریخته بر چهره ی ماه.
به چه مانند کنم حالت چشمان تو را
به غزل های نوازشگر ِ حافظ در شب؟
اگر یک شب کنارش با دل آرام ننشینم
اگر یک شب کنارش با دل آرام ننشینم
مسکن های عالم هم نخواهند داد تسکینم
به چشمان ضعیفم عاشقی خاصیتی داده است
که آنچه دیگران در او نمی بینند می بینم
نمی فهمند جز در تنگ ماهی های اقیانوس
که دور از چشم هایش من چرا اینقدر غمگینم
تو مثل دشتی از گل های حسرت مهربان هستی
کنار چشمه هایت عصرها بابونه می چینم
چه عصری می شود نان و پنیر و سبزی کوهی
من و تو ، عطر چایی ، بعد ......... بالینم
نمی خواهم به یادت باشم اما باز ... اما باز
نگاه آرزو مندم ... سر از خواب سنگینم
و حالا سال هاست
و حالا سال هاست
در گوشه ی تو می نشینم
و خیال گدایی می کنم
برای شعری که واژه هایش
این پرنده های کاغذی
در گلویم بال بال می زنند
واژه های تشنه ای که می رقصند
در ریتم آنچه می بینم
