آدمهایی هستند که شاید کم بگویند "دوستت دارم"
یا شاید اصلا به زبان نیاورند دوست داشتنشان را!
بهشان خرده نگیرید
این آدمها فهمیده اند
دوستت دارم حرمت دارد، مسئولیت دارد
ولی وقتی به کارهایشان نگاه کنی
دوست داشتن واقعی را میفهمی
میفهمی که همه کار میکند تا تو بخندی، تا تو شاد باشی
آزارت نمیدهد، دلت را نمی شکند
من این دوست داشتن را می ستایم.
سبدی هست در اندیشۀ من.
ڪه پُر از گل بدهم هدیه به تو
غافل از آنڪه تو خود نابتری
یڪ جهان گل بخورد غبطه به تو
تقدیم به تک تک شما عزیزان
در دل دردیست از تو پنهان که مپرس
تنگ آمده چندان دلم از جان که مپرس
با این همه حال و در چنین تنگدلی
جا کرده محبت تو چندان که مپرس...
ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮدی ﺑﺮاﯾﺖ ﭼﯿﺰی ﺑﻨﻮﯾﺴﻢ ﭼﯿﺰی ﻧﻤﯽ ﻧﻮﯾﺴﻢ........ ! ﭼﺸﻢ ﻫﺎﯾﻢ را ﮐﻪ ﺑﺨﻮاﻧﯽ ﺑﺮای ﺳـــــﺎل ﻫﺎ از ﺗﻮ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﮐﺎﻓﯽ اﺳﺖ
خداییش خجالت نمیکشی اینهمه میای تو فکرم؟
در حالی که حتی یه بارم من نیومدم تو فکرت!؟
یا بزار من هم بیام به فکرت سر بزنم،
یا تو هم نیا!
خسته شدم از این اومدنای یک طرفه!!
گاهی برای پی بردن به یک اشتباه باید تاوان سختی در زندگی پرداخت...
مثل از دست دادن لحظه هایی از عمر که حسرتش تا ابد بر دلت باقی می ماند...
مثل باختن زندگی و مالی که برای بدست اوردنش رنجها کشیده بودی...
مثل تنها شدن،
زخم زبان خوردنهاویا
حتی تحقیرشدن...
آخرسرهم باید بروی مهر تجربه راپای این اشتباهات بزنی!
اشتباهاتی که تورا تغییرمیدهد و دیگر آن من سابق نمیشوی....
بزرگترین!
پشیمانی ام، ساعت ها جمله ساختن، برای کسانی بود که لیاقت یک کلمه هم نداشتند...!!!